W ramach krytyki konstuktywnej 🙂
Poniewaz nie znam Waszych zaklulsowych dziala a jedynie przyszlo mi obserwowac efekty,odniose sie zatem do impresji wlasnej.
z istoty reportazu telizyjnego i nie tylko wynika przede wszystkim chec unaocznienia faktu,referencji rzczywistosci a z drugiej strony opieranie sie na z gory przewidzianej fabule,ktorej akcja steruje prowadzacy.
Dobrze by bylo zatem aby przed przystopieniem do dzialania,przygotowac dosc szczegolowy skrypt.
I nie chodzi to tyko o zapis pytan jakie zamierzacie zadawac ale takze opis zamierzonych zwrotow kamery,sposobu poruszania sie reportazysty/tki,aranzacji tla etc.
W przypadku reportazy bezposrednich np z miejsca akcji jest to oczywiscie niemal niemozliwe.Z takimi jednak nie mamy jak narazie do czynienia.
sugeruje zatem doglebniejsze przygotowanie podloza takze merytorycznego.
W kwesti jezykowej-unikajcie powtarzalnosci (np bardzo ladny,bardzo wazny,bardzo znany-stosowane opini wlasnych jest w reportazu jak najbardziej dopuszczalne ale nie jest dobrze,gdy sa banalne opisy jak powyzej), kolokwializmow (chyba ze jest to reportaz, w ktorym celowo wprowadzamy np elementy slangu, bedace forma wzmocnienia ekspresji i budowania nastroju) np:’kasa’ i przestoju, ktore wypelniane sa charakterystycznym:yyy,eee (czesto skutek niedoskonalego przygotowania merytorycznego)Reporter musi sprwaiac wrazenie,ze dokladnie wie, o czym mowi i w pelni kontroluje przebieg sytuacji.Takie elementy dewaluuja moc uwierzytelniajaca reportazu.
W poczatkowej fazie dzialan,proponuje po prostu uczyc sie pytan na pamiec.
Obycie nabywa sie rzecz jasna z czasem
Powodzenia